Brontekst bekijken van Jan Keuning

'''Jan Keuning''' (Ee, gem. Oostdongeradeel, 7 maart 1850 - Groningen, 17 augustus 1926) was een [[Pekelder]] onderwijzer.

=== Biografie ===
Keuning was een zoon van Hendrik Pieters Keuning en Elisabeth Jans Slagman. Hij was gehuwd met Elisabeth Wormser, dochter van de kantoorbediende Hendrik Wormser en Magdalena Arends uit Hellendoorn.

Keuning was onderwijzer, schrijver en journalist. Hij stond van 1874 tot 1884 als hoofdonderwijzer in [[Nieuwe Pekela]]. Keuning richtte daar een zangvereniging op. Keuning behoorde tot de middenstand en was hoofd van de Geref. lagere school in Spijk. Hij schreef vele historische romans, zoals ''De paardekoper van Helpman'' (1894) en ''Frans Schreur van Loppersum'' (1895). Keuning richtte het blad ''De keuvelaar'' (1893-1924) op, waarin hij streed voor de sociale positie van de boerenarbeider en waarin hij de gewone man iets leerde over de landspolitiek. Keuning was de vader van [[Willem Eduard Keuning]] en [[Pieter Keuning]].